Mijn verhaal?

Als mama van drie kinderen ervaar ik het elke dag: het is soms een challenge dat moederend werken en al werkend moederen: al de ballen in de lucht houden in een never ending race tegen de klok. Het is vaak een liefdevolle en vermoeiende rollercoaster en het blijven zoeken naar een balans tussen als deze “Ina’s”.

De lat ligt hoog (of we leggen deze hoog voor onszelf) en de in scene gezette perfecte instagramplaatjes maken ons vaak onzeker. We willen het zo graag zó goed doen: onze kinderen een stevige basis meegeven zodat ze met vertrouwen in het leven staan en een fijne band met hen opbouwen. De overload aan informatie over wat goed is voor onze kinderen is soms overweldigend en tegenstrijdig aan elkaar: “je moet ze niet verwennen, zo gaan ze het nooit leren” en “je mag je kindje niet laten huilen, je kindje slaaptrainen is schadelijk”.

Is deze huidige ratrace het beste wat er is voor jongen kinderen?

Ik denk het niet, er is geen enkele baby die ervoor zou kiezen om elke dag zijn ouders te missen en na drie/vier maanden naar de opvang te gaan. We weten dat als we echt “het beste voor onze jonge kinderen” willen, dat we ze dan in de ideale wereld best pas vanaf 6 maanden naar de kinderopvang laten gaan, ze lang borstvoeding krijgen en ze dicht bij hun ouders kunnen zijn.

Is deze huidige ratrace het beste voor ons als ouders?

Waarschijnlijk ook niet, maar we krijgen er vaak wel veel voor terug. Het plaatje van die vrouw aan de haar zonder rechten- dat lijkt me dan ook weer geen optie.

Kunnen we dan niets doen?

Ik denk het wel! Deze maatschappelijke context kunnen we niet direct veranderen: mama en papa (fulltime) aan het werk. Oplossingen op maatschappelijk vlak zitten nog niet direct in de “pipeline”. Ondertussen is het wel zo fijn jou- moderne vrouw in de hedendaagse maatschappelijke context- te ondersteunen en te empoweren: een gezond compromis zoeken tussen het ondersteunen van de behoeften van jouw kindje en hen te geven wat ze nodig hebben zonder het gevoel te hebben jezelf weg te cijferen. ⁠

Slaapproblemen hebben een grote impact op gezinnen in de huidige maatschappelijk tweeverdienerscontext: het is een risicofactor voor emotionele- en gedragsproblemen bij kinderen, voor parentale burn-out, depressie en het algemeen welzijn van ouders én het zet de hechtingsrelatie tussen ouders en kinderen onder druk. Slaapcoaching kan dan een weg zijn in het ouderschap om -luisterend naar wat jonge kinderen nodig hebben- hen weerbaar te maken en hen de tools mee te geven om het hen zo makkelijk mogelijk te maken. Hen geven wat ze nodig hebben: groei-momenten stimuleren en hen succes-en faalervaringen gúnnen. ⁠