Bij de kraamtijd horen slapeloze nachten. Dat is een open deur intrappen. Maar wat als die slapeloze nachten blijven duren en uitmonden in slaapdeprivatie? Wat als je kind van 4 maanden (of ouder) ’s nachts nog heel veel wakker wordt en overdag amper slaapt? Dan kan parentpreneur en slaapcoach Ina Van Humbeeck samen met jou en je kind aan de slag om iedereen een betere nachtrust te gunnen. Want iemand die goed geslapen heeft, is gewoon een beter mens. Of het nu gaat om de ouder… of het kind.
Uit het hoofd van …
Ina Van Humbeeck, kinderpsychologe en slaapcoach, én samen met Fre (38) slashparent van Felix (9), Lola (6) en Leon (3). De doelgroep zijn ouders van baby’s en kinderen van 0 tot 4 jaar oud waar er slaapproblemen heersen. Je kan bij Ina terecht voor een persoonlijke aanpak en een slaaptraject op maat waarbij ze ouders en kinderen begeleidt naar meer slaap. Ook met e-books en online cursussen leert ze slashparents alles over gezonde slaapgewoonten.
Hoe het allemaal begon
Ina: ‘Ik werkte jaren als kinderpsychologe en had vaak het gevoel dat er veel van de problemen die zich stelden bij de kinderen die ik over de vloer kreeg veel vroeger hadden aangepakt kunnen worden. Dan was het hele gezin sneller geholpen en was er al veel sneller rust gekomen. Om die reden besliste ik om me meer bij te scholen over de hechting en ontwikkeling van baby’s, peuters en kleuters. Al snel kwam ik terecht in een veel te vaak onderbelicht aspect ervan: slaap. Slapen is een hot thema binnen het ouderschap. De slapeloze nachten zijn een van de minst fijne aspecten van het prille ouderschap. Het slaaptekort hakt erin, is een bron van stress en dit heeft dan alweer een grote impact op de ouder-kind interactie. Ik volgde een online opleiding als slaapcoach in Nieuw-Zeeland en de rest is geschiedenis. Mijn achtergrond als psychologe in combinatie met die specifieke expertise maakt dat ik veel achtergrond heb om de individuele noden van zij die bij mij komen aankloppen te vervullen.’
Is dat dan met wenen?
We vragen natuurlijk hoe zo’n traject in elkaar zit. En de vraag die op onze lippen brandt, of er veel (laten) wenen bij te pas komt, wordt ook meteen op tafel gegooid. Ina: ‘Eerst en vooral: het is normaal als je als ouder de eerste 4 maanden na de geboorte van je baby een verstoord slaappatroon hebt en slaap moet sprokkelen. Jonge baby’s zijn nog héééél afhankelijk van de ouders voor zowat …alles! Natuurlijk zijn er de unicorn baby’s die na enkele weken blokken maken van zes uur slaap, maar dat zijn de uitzonderingen. Mensen met jonge kinderen die bij mij terecht komen, hebben meestal al met flinke slaapdeprivatie te kampen. Dat weegt op hen als individu en op het koppel. Om de beste versie van jezelf te zijn, is slaap nu eenmaal van levensbelang. En dat geldt zowel voor de ouder als voor het kind. Want élke baby wil slapen, neem dat maar van me aan. Soms hebben ze daar echter hulp bij nodig.’
Natuurlijk zijn er de unicorn baby’s die na enkele weken blokken maken van zes uur slaap, maar dat zijn de uitzonderingen.
Die hulp moet volgens Ina stapsgewijs gebeuren. Ina: ‘Wat ik vaak zie, is dat er heel veel geduld getoond wordt in het begin en er constructies op poten gezet worden om de slaap van iedereen te bevorderen. Op een bepaald moment werkt dat (zelfs) niet meer en dan begint te frustratie op te borrelen en wordt het een alles of niets verhaal. Waar ik dan op hamer, is de verschillende stappen om een kind zelfstandig te leren slapen. Zelfstandig slapen is zoals zwemmen, dat moet je ook leren. Komt er dus huilen bij te pas? Misschien wel! En tegelijkertijd ook veel minder dan je zou denken. Ondertussen is al heel wat kennis over de ontwikkeling van jonge kinderen. Kinderen zomaar laten huilen zonder enige vorm van omkadering en nabijheid van ouders kan niet. Leren slapen kan je vergelijken zoals een kleuter met de fiets leert rijden. Dat is heel spannend en misschien frustrerend en met vallen en opstaan. Maar samen met de hulp van de ouders lukt dit zeker. Eerst samen, dan alleen.’Hoe zien zo’n slaaptraject er dan precies uit? Ina: ‘Eerst moeten we uitsluiten dat er niets medisch aan de hand is. Ik vraag dus altijd om langs te gaan bij de pediater en zo nodig ook bij de ostheopaat. Als die zaken ‘in orde’ zijn, maar er nog steeds een ‘slaapprobleem’ heerst, kom ik in actie. Na een intake gesprek, teken ik een stappenplan uit waar de ouders zich voor engageren. Tijdens het traject volg ik de vorderingen op en ben ik beschikbaar voor verdere vragen.’
Wat is je gouden tip?
Sleep is life, dat geldt voor elk huishouden. Is er dan een gouden tip die ze met ons kan delen? Ina: ‘Dat is een vraag die ik regelmatig krijg. Jammer genoeg heb ik niet echt een gouden tip omdat het heel erg afhangt van de situatie, het kind zelf en de leeftijd ervan. Ik ga ouders altijd uitnodigen om te leren hoe prikkelgevoelig je kind is en waar de grens van vermoeidheid ligt. Je hebt kinderen die heel hard op elke prikkel reageren die binnenkomt. Als je bij zulke kinderen ‘s nachts bij komt staan, schieten die ogen open en zijn ze meteen klaarwakker. Voor hen is het dan misschien beter om dat binnengaan even uit te stellen en te luisteren naar de onrust van je kindje. Dat geeft ouders de kans om een onderscheid te maken tussen de geluiden die hun baby maakt. Is het een hongerkreet? Maakt je baby geluid in zijn actieve slaap zonder echt wakker te zijn? Zoekt je baby terug zijn slaap door bijvoorbeeld naar zijn doekje/tutje te grijpen, op zijn vingers te zuigen, op zoek te gaan naar zijn favoriete slaaphouding, met zijn haartjes te spelen en terug even te wenen en dan zijn slaap te vinden? Voor hen is het dan misschien beter om dat binnenkomen pas later in te schakelen? Anderzijds heb je kinderen die meteen tot rust komen als je hen bevestigt dat je er bent. Dan is dat logischerwijze de manier van aanpakken. Als je die prikkelgevoeligheid samen met de eerste vermoeidheidsignalen van je kind leert kennen, kan je al heel goed aan de slag.’
Een gouden tip? Leren zien hoe prikkelgevoelig je kind is en waar de grens van vermoeidheid ligt.
Tot onze grote blijdschap, haalt Ina nog een héél belangrijke factor aan. ‘Wat ik ook altijd aanraad, is buiten komen! Onze interieurs zijn vaak maar saai voor baby’s om naar te kijken waardoor ze niet veel prikkels krijgen. De natuur en de buitenlucht is dat des te meer. Baby’s en jonge kinderen krijgen buiten nu eenmaal veel meer uitdagende prikkels dan binnen. Maar al te vaak wordt geadviseerd het rustig aan te doen en binnen te blijven. Ik zal altijd aanraden om in de wakkere momenten naar buiten – idealiter de natuur in – te trekken. Zo krijgen de kinderen veel positieve prikkels als ze wakker zijn waardoor ze beter zullen slapen.’
Wat is je missie?
Wat wil Ina bereiken met haar slaapcoaching? Ina: ‘Ik wil graag het idee de wereld uit helpen dat de tropenjaren een must zijn en slechte slaap daar simpelweg bij hoort. Ok, de eerste weken ga je waarschijnlijk wel wat op je tanden bijten. Maar het is écht niet normaal dat je maanden – in sommige gevallen zelfs jaren – lang van je slaap beroofd wordt. Zowel voor jezelf als voor je jonge kind is slaap eenmaal heel belangrijk.’
De sky is the limit? Ina: ‘In de reguliere gezondheidszorg is er nog te weinig kennis over slaappatronen van jonge kinderen. Daarom zou ik het geweldig vinden om pediaters, huisartsen en instituten zoals bijvoorbeeld Kind & Gezin meer in te schakelen om jonge ouders wegwijs te maken in het leren slapen van hun kind. Sleep is life, ook als je ouder bent.’