Evelien was radeloos toen haar zoontje Kobe (2,5 jaar) na maanden moeilijk kon inslapen. Elke avond was een strijd om hem in zijn bedje te krijgen. Alsof dat nog niet genoeg was, sliep haar kindje nooit door. Met alle gevolgen vandien. 

Evelien associeerde babyslaaptrainingen altijd met laten huilen. Sterker nog: ze was voor ze in het slaaptraject stapte heel sceptisch en dacht dat hun kind de uitzondering was op de regel. Toch lukte het Slaappsychologe Ina al naar een paar dagen om Kobe te leren inslapen met haar slaaptraject. En wat de ouders ervoor in de plaats kregen was onbetaalbaar…

Hoe ben je bij Ina terechtgekomen?

“Na maanden struggelen en goedbedoeld advies van vriendinnen over slaaptrainingen, kwam ik via via terecht bij Slaappsychologe Ina. Ik hoorde goede ervaringen, googlede haar en volgde een gratis intake. Hiermee kon ik niet mis doen, toch? Ik stond er eerst nochtans sceptisch tegenover want slaaptrainingen stonden voor mij altijd synoniem met mano militari laten huilen”.

Starten met slaaptraining zonder er eigenlijk echt in te geloven lijkt me wel moeilijk. Hoe verliep het eerste kennismakingsgesprek? 

 “Bij het eerste gesprek vertelden we aan Ina het probleem van het inslapen. Kobe wilde niet fysiek in zijn bedje gaan en streed bijna dagelijks tot 21u à 22u. Daarnaast sliep hij niet door waardoor hij (én wij!) soms uren wakker waren ‘s nachts.”

Welke gevolgen had dit voor jou en je gezin?

Door het slaapgebrek kreeg ik een kort lontje en was ik totaal oververmoeid. Ook mijn rustige man veranderde in een prikkelbaar persoon. We maakten veel ruzie en meermaals gingen we in strijd met Kobe. Aankleden, eten, vechten met zijn broer…het waren één voor één lastige momenten waarin we ons geduld al eens durfden verliezen. Ik was bang voor de lange termijn impact van dit alles op zijn ontwikkeling en de band tussen ons. De combinatie van het slaaptekort en het overlijden van mijn mama zorgden ervoor dat ik een tijdlang zelfs afwezig was van het werk.”

Hoe stond je partner ertegenover?

“Hij dacht lang dat het wel vanzelf goed zou komen. Tot hij door omstandigheden ons hele huishouden voor 3 weken overnam en het slapen van Kobe totaal ontspoorde. Toen dacht hij: “Misschien gaat dit toch niet vanzelf over en zo kan het echt niet meer verder.”

Wanneer is het slaapprobleem ontstaan?

“Tot zijn 6 maanden was Kobe echt een heerlijke baby en sliep hij veel en goed. Maar toen gingen we op vakantie  bij mijn ouders. Hij paste nog in de buggy wieg maar daar wilde hij niet in slapen. Omdat we niemand wilden storen, pakten we hem veel bij ons in bed en toen is het slapen moeilijker beginnen gaan en uiteindelijk ging het van kwaad naar erger. De periode tussen zijn 1ste en 2de levensjaar is voor mij nogal wazig. Ik ben wel blijven werken en heb mijzelf overeind gehouden, maar het had wellicht wel aangenamer en uitgeruster gekund. We probeerden soms wel één of andere methode en lazen artikels over slapen, maar niets leek te werken bij Kobe.

Durfde je erover spreken met je familie en vrienden?

“Mijn collega’s en vrienden wisten dat mijn zoontje slecht sliep maar vaak krijg je twee (goedbedoelde) reacties:. “De mijne slaapt ook slecht, dat hoort erbij of “Oh…de mijne slaapt de klok rond en moet ik s’ ochtends wakker maken.” Ik voelde mij niet altijd begrepen want niemand had precies door hoe erg het was en hoe erg ik daaronder leed. Ik heb mijzelf lang wijsgemaakt dat ik dit wel kon volhouden, tot mijn mama overleed. Toen ben ik gecrasht. Mocht dat niet gebeurd zijn, was ik nu misschien nog aan het doorgaan op dezelfde manier. Ik vind het jammer dat slaapproblemen bij baby’s zo vaak geminimaliseerd worden.”

“Waarom lukt slapen op een ander wel en thuis niet?”

“Je kunt en durft niet duidelijk maken dat je je kind bijna door elkaar aan het schudden bent of tegen de grond aan het gooien bent omdat je het niet meer aan kan. Je zegt niet tegen collega’s of vrienden: ‘Ik heb Kobe vannacht bijna met zijn hoofd tegen de muur geknald!” Je blijft eerder bij de feiten en zegt dat je enkele keren bent moeten opstaan ‘s nachts. Ook als Kobe ging logeren bij mijn schoonbroer sliep hij veel beter dan thuis. Waarom lukte het op een ander wel en thuis niet?”

Kan je nog wat meer vertellen over het traject?

“Na het kennismakingsgesprek hadden we direct veel vertrouwen in de kennis en ervaring van Ina en beslisten we snel dat we in dit traject wilden stappen. Al in het eerste gesprek kregen we  veel tips die we onmiddellijk konden toepassen en waar we meteen effect van ondervonden. Daardoor kregen we moed om ook de rest van het slaapplan aan te vatten en consequent uit te voeren. Zonder Ina’s steun hadden we het echter niet gekund. Door de dagelijkse feedback die Ina geeft, houd je je ook vast aan dat plan.”
Het traject voelde ook helemaal niet aan als hard werken, integendeel! Door de graduele opbouw ging alles heel vlot. Eén moeilijke nacht bracht onmiddellijk resultaat op in de volgende nacht en dat zorgde er voor dat we tijdens de nacht rustig konden blijven. Als je zo snel resultaat ziet, is het makkelijk om je aan het slaapplan te houden.

“Ik associeerde slaaptrainingen altijd met ‘laten huilen’. Het traject van Ina is iets helemaal anders!”

“Ik associeerde slaaptrainingen vroeger altijd met ‘laten huilen’. Het traject van Ina is iets helemaal anders! Doordat er heel wat tussenstappen zijn, heb je niet het gevoel dat het hartverscheurend is. Je houdt je aan haalbare afspraken. De begeleiding draait om samen doen! Als mama bleef ik naast mijn zoontje zitten. Ook al werd hij nog vaak wakker of kreeg hij een huilbui, op geen enkel ogenblik voelde dit slecht aan.”

En met resultaat?

“Inderdaad, Kobe gaat nu om 19u vlot slapen na een verhaaltje, flesje en kusje en mama is weg. Hij slaapt door tot 7u en staat op als zijn wekker-konijntje wakker is. Af en toe wordt hij nog 1 à 2 keer kort wakker maar dan help ik hem door zijn tutje te zoeken of soms lukt het hem gewoon zelf.

Wij hebben onze rust terug en Kobe is ook veel meer uitgerust, speelt leuker en is enthousiaster! Ik ben nu veel meer uitgeslapen waardoor ik ook op de moeilijke momenten weer rustiger kan blijven. Ik kan zelf ook beter zien wanneer hij moe is en soms zegt hij het gewoon zelf: “Mama flesje maken, Kobe wil slapen.” Gaan slapen is geen drama meer, als hij moe is gaat hij slapen.”

““Ik heb weer tijd voor mijzelf!”

“Rust is het allerbelangrijkste! Ik ben zelf veel rustiger waardoor de relatie met de kinderen veel aangenamer is en er veel minder roepen en boosheid is. Doordat hij nu ook sneller inslaapt,  krijg ik weer tijd voor mijzelf . Ik kan ‘s avonds weer ergens naar toe en ben opnieuw aan het sporten gegaan. Mijn avonden terughebben, daar geniet ik het meeste van!”

Wat zou je zeggen tegen andere ouders die twijfelen om te starten?

“Niet twijfelen, gewoon doen! Ina straalt vertrouwen uit waardoor je meteen het gevoel hebt dat het gaat lukken. Het was de investering meer dan waard. Als ik morgen opnieuw zou moeten kiezen tussen een vakantie of dit slaaptraject, dan kies ik sowieso voor het laatste. Mensen kopen zonder veel twijfel om de twee jaar een nieuwe smartphone maar voor je kind en je eigen gezondheid heb je dit niet over? Wij zijn superblij dat we zijn ingestapt in het basispakket ook al had ik op dat moment slechts een ziekte-uitkering. Mochten we dit niet gedaan hebben, dan zaten we nu wellicht nog steeds die negatieve spiraal. Het slaaptraject is z’n geld meer dan waard!”

Bedankt voor dit openhartig gesprek, Evelien.