“Een goede nacht betekent drie keer wakker worden, een slechte nacht om het kwartier, op sommige nachten kom ik maar aan drie uur ononderbroken nachtrust”.

Misschien ben je ondertussen al terug aan het werk en probeer je naast je nachtshift ook overdag al de ballen in de lucht te houden. De impact van te weinig slaap is groot. Alles lijkt meer energie te kosten, je hebt minder geduld, je kunt je moeilijker concentreren. Eenvoudige taken worden moeilijker: de auto netjes parkeren, een bestand in de juiste map opslaan of boodschappen doen zonder lijstje (want dat ligt natuurlijk nog op de keukentafel).

Er ontstaat chaos in je hoofd en soms loop je als een ‘momzilla’ door het huis. Ook de impact op je sociaal leven is niet te onderschatten. Je moet een weekendje met vrienden afbellen en een avondje uit wordt plots een enorme opdracht … En dan is er ook nog de relationele impact, want met weinig slaap ben je meestal niet de gezelligste thuis…

“Het vraagt zoveel van mij, van mijn lichaam, mijn zelfvertrouwen en zelfzekerheid. Ik heb mezelf nog nooit zo hard verloren als nu. De vermoeidheid is ondertussen het nieuwe normaal geworden. Ik merk overdag niet meer of we een goede of een slechte nacht hebben gehad”.

Op dit moment is het niet zozeer het slaapgebrek dat zwaar weegt, maar wel de stress. De stress dat je leven en dat van je gezin draait rond slaap. Het ouderschap stopt voor jou niet wanneer je je baby/peuter/kleuter in bed legt. Er is die constante onrust, die hyperalertheid, die constante spanning dat bij het minste (ween)geluidje terug alles opnieuw begint zonder te weten wanneer je terug zal kunnen slapen. Je herkent het geluid ondertussen vanaf de eerste milliseconde vanbuiten – eerst nog halfslaperig en kreunend – nadien schokkerig, ritmisch jammerend en vervolgens crescendo, altijd maar luider en luider en dan dat oorverdovend gekrijs en het besef “we hangen eraan voor de nacht “.

“Je hebt alles geprobeerd en niets werkt”

Je bent al met je kindje gaan wandelen, je hebt dat flesje of de borst gegeven, je hebt hem al eens bij je in bed genomen en je bent al in het holst van de nacht gaan rondrijden in de auto en je hebt hem al eens laten huilen. Je hebt al geprobeerd meer regelmaat en structuur te geven, door een slaapritueel te proberen en je man is ondertussen naar de logeerkamer verhuisd.

Je hebt werkelijk alles al geprobeerd om je baby te doen slapen. En al zeker die dingen waarvan je vroeger nooit gedacht had ze ooit te zullen doen en waarvan je zéker wist dat je ze nooit zou toepassen.

“Misschien doe ik als mama iets fout. Als ik dit niet zelf kan, heb ik gefaald als mama”

Doordat je weinig slaapt en overmoe bent, ben je helemaal uit evenwicht en misschien zie je de oplossingen niet meer. Je mist de signalen van je baby of je kan ze moeilijk ontcijferen, wat je stresseert en onzeker maakt. Je vraagt je af wat men bedoelt met, “volg het ritme van je kind”, “ritme, welk ritme?”

Als ouders kan het moeilijk zijn om hierover te praten. Schuldgevoel (wat doe ik verkeerd?) en schaamte (ik kan mijn kind niet helpen slapen en bij al mijn vriendinnen lukt dit wel) kunnen daarbij sterke emoties zijn. Je hebt soms negatieve gevoelens over je baby en kan nog moeilijke genieten van jullie tijd samen en je schaamt je hierover.  

“Je vraagt je af of je wel een goede mama bent of je het goed genoeg doet als mama. Je schaamt je voor deze negatieve gedachten die je af en toe hebt maar je ziet het gewoon niet meer”

“Slaapt hij al door”? Dat moet zowat de meest gestelde vraag zijn. Iedereen in je omgeving heeft kinderen die doorslapen maar jouw kindje slaapt niet door. Je voelt dat jouw baby niet past in dit standaard ‘tekstboekje’ van kind en gezin. Het schuldgevoel begint te groeien en je begint meer en meer te geloven dat het jouw schuld is dat je kindje niet goed slaapt. Je vraagt je af wat je verkeerd doet. Je vraagt je af of er misschien toch iets aan de hand is met je baby? Heeft hij dan toch nog last van reflux, de tandjes, is hij te snel overprikkeld, altijd hongerig, erg gevoelig, last van verlatingsangst, last van krampjes,  hyperalert,…?

In je omgeving of al scrollend op instagram zie je alleen maar perfecte gezinnen en slapende kindjes. Deze beelden komen niet overeen met de realiteit en je bent zeker niet alleen. Niet elk kindje is hetzelfde en niet elk advies werkt voor iedereen. Je wilt het beste voor je kindje waardoor je terugvalt op overlevingsstrategieën waardoor je zelf nauwelijks toekomt aan slaap.

“Wordt het niet eens tijd om te stoppen met borstvoeding?, Je verwent hem veel te veel, gewoon eventjes laten wenen en je baby zal snel doorslapen”.

Je verdwaalt in de soms tegenstrijdige adviezen en je schiet hierdoor automatisch in de bekende overlevingsstrategieën: in slaap wiegen, je baby in bed nemen, heel veel voeden, rondrijden met de buggy, je baby steeds in je armen laten slapen, je baby laat in bed leggen in de hoop dat hij dan wat later wakker wordt, naar beneden gaan en wat spelen, TV kijken,… Deze overlevingsstrategieën helpen jouw baby aan slaap maar jou niet.

Je kan de uren dat je je baby hebt gewiegd, gevoed, in je armen hebt genomen en ermee rondgelopen hebt niet meer bijhouden. Je vraagt je af hoelang je dit nog kan volhouden en ondertussen blijft ook je werk en het huishouden draaien aan een hoog tempo en je wil tegelijkertijd graag snachts ook de liefde en genegenheid geven aan je baby.

Misschien denk je ondertussen na het lezen van stapels boeken en ontelbare teksten op het internet dat je de hoop op dé gouden tip moet opgeven, dat je alleen maar kan doen wat je kan, dat slapeloze nachten bij het ouderschap horen en je ze best gewoon even kan “uitzitten”.

“Je baby laten (door)slapen lijkt moeilijk maar is voor mij met de kennis van de biologisch slaapritmes en de keuze van de juiste troostmethode heel makkelijk”

Hoe zou het voor je zijn als ik jou vertel dat baby’s vanaf 4 maanden aangemoedigd kunnen worden zelfstandig door te slapen? Het lijkt op dit moment heel moeilijk maarrrr het is écht mogelijk. Ja, ook voor jou! Als je de kennis hebt over biologische slaaprtimes en we de juiste troostmethode kiezen, dan is je baby laten slapen makkelijk én dan kan jij ook eindelijk terug gaan slapen. Hoe zou het voor je zijn als je met een gerust hart in je bed kan kruipen?  Omdat je een duurzame methode in handen hebt die ervoor zorgt dat je baby zelfstandig kan doorslapen zonder jouw constante hulp en zonder dat jouw baby er een complex aan overhoudt?

Slaap is een biologische basisbehoefte, geen luxe

De magische verbinding tussen ouder en kind is altijd mijn passie geweest en ik wil je heel graag helpen om je baby te ondersteunen zelfstandig (door) te slapen. Baby’s zullen nooit meer zo snel groeien, ontwikkelen en leren als tijdens de eerste 1001 dagen van hun leven en slaap is daarin cruciaal om het babybrein goed te laten ontwikkelen. Gezonde slaapgewoonten en slaapcoaching ondersteunen ook de positieve verbinding tussen ouders en kind.

Slaap is cruciaal voor baby’s. Het is een biologische basisbehoefte, geen luxe. Ze hebben hun slaap nodig om te groeien, zich goed te voelen en zich goed te ontwikkelen. Ze gaan beter eten, zijn minder hangerig en minder gefrustreerd doorheen de dag. Dit geldt ook voor ouders. Ook voor ouders vormt slaap de basis van het dagelijks functioneren. De basis van het mentaal en fysiek welzijn. Slaapcoaching ondersteunt de hechting tussen ouders en kinderen.

Nu je dit gelezen hebt, denk je waarschijnlijk ook: “Ik wil ook dat mijn baby goed doorslaapt”. Wel, je kan vandaag al starten! Met het e-book dat ik geschreven heb “Als ik dat had geweten….zes slaaptips die ik zelf graag had geweten toen ik zelf een baby kreeg” krijg je heel wat informatie waarmee je vandaag al kan starten.